by Razia Husseini
From an Afghan girl: Since we opened our eyes, our fathers whispered the call to hatred in our ears. From the very beginning, instead of life lessons, they gave us a set of red lines and limitations and emphasized that we should never forget who our enemies are. Which bloodlines are more colorful and which ones are better than the others.
So that we never forget the difference between Hazara and Sayyid, the difference between Afghans, Tajik and Pashto. Or the ones who were born in Kabul or Herat. So that we never forget how different it is to be Shia compared to Sunni.
They made us not to forget who we can marry or who to fall in love with. We have to pay attention to these differences. Years passed, and Afghanistan, except for a country that is always associated with morbid and painful news, killings, and war -an existence that you have heard about at least once in your life- it literally has no other meaning.
Some people migrated and saw the pain of racism and alienation once more in foreign lands. Others continued their life full of pain through restrictions, war and bombardment. The aroma of “unity” never reached the nose of this nation’s inhabitants! Only the aforementioned instructions of division along with filthy and false hatred.
Today, this is the reality of our country. This is how blood is drawn and our innocent fellow citizens are killed by certain people… This is how they take away their right to life… Our daughters and our sisters are prisoners of the lustful and dirty thoughts and actions of the Taliban. Living in constant fear until one day they die casually in their schools.
Now we, the new generation and Afghan youth, as we all look in shock at our aching hearts, we shed tears. We see our anger and we forget all the hateful nighttime stories of our fathers and as we are mourning, the pain is burning our throats.
We clench our fists and shout together “That’s enough!”. We all know that enough is enough of these pointless differences. Being either Hazara or Sayyid or Tajik… This perpetual distance and differences; This silence mixed with racist views… We all want unity and freedom. We all want the end of the genocides. We all want the right to education for our sisters. We all want a prosperous Afghanistan. We all want a homeland…
Artwork by: Syd Muhammad
اتحاد
راضیه حسینی
از زمانی ک چشم باز کردیم، پدرانمان اواز نفرت را در گوشمان خواندند، از همان ابتدا ب جای درس زندگی، خط قرمز ها و محدودیت هارا برایمان سرمشق کردند و تاکید بر آن داشتند که هرگز یادمان نرود دشمنانمان کیست، که کدام گروه خونش رنگین تر است و کدام یک بهتر از دیگری! تا یادمان نرود فرق هزاره و سید، افغان و تاجیک و پشتو، کابل نشنین و هرات بدنیا آمده درکجایش است! تا یادمان نرود ک شیعه و سنی بودن چقدر مخالف یکدیگر است و هرگز فراموش نکنیم که حتی برای ازدواجمان هم، برای دلباختن و عاشق شدن هم باید ب این تفاوت ها توجه داشته باشیم… سالها گذشت، و افغانستان ب غیر از کشوری ک نامش هربار با اخبار بد و دردناک کشت و کشتار و جنگ و خونریزی در جهان شنیده میشد ، معنای دیگری نداشت، عده ای از مردمانش مهاجرت کردند و درد نژاد پرستی و غربت دیدند و و عده ای دیگر در محدودیت و جنگ و بمباران ب زندگی پر از دردشان ادامه دادند! و اما بوی “ اتحاد “ هرگز به مشام این ملت نرسید! و تمام اینها این تفکرات و این نفرت های چرکین و دروغین امروز باعث و بانیِ این شده است ک کشورمان اینگونه ب خون کشیده شده باشد و هموطنانمان بی گناه ب دست عده ای اینگونه مظلومانه کشته شوند… اینگونه حق زندگی از تک تک شان گرفته شود… دخترانمان و خواهرانمان اینگونه زندانی نگاه ها و تفکرات شهوتانه و کثیف طالبان باشند و اینگونه غریب در مکتبانشان جان بدهند… وحالا ما این نسل جدید و جوانان افغان همگی حیرت زده به قلب های دردناک خود مینگریم، خشم خود را میبینیم ، تمام قصه های شب پدرانمان را فراموش میکنیم و اشک میریزیم، همگی سوگواری میکنیم و درد بغض گلوهایمان را ب اتش میکشد! کنار هم و بایکدیگر دستهایمان را مشت میکنیم و فریاد میزنیم ک دیگر بس است! همگی میدانیم ک دیگر بس است این اختلافات بی جا و بی مورد! این هزاره و سید وتاجیک و… بودن؛ این دوری و اختلافات؛ این سکوت و دیدگاه های نژادپرستانه ما همگی خواهان اتحاد و آزادی هستیم، ما همگی خواهان اتمامِ نسل کشی هزاره هستیم ما همگی خواهان حق تحصیل برای خواهرانمان هستیم، ما همگی خواهان افغانستان آباد هستیم ما همگی خواهان وطن هستیم…
هنرمند : سید محمد
