by
Razia Husseini
Soil is soil… And God did not set a price for the earth when He made man! He did not even set the boundaries with His own hands for His servants to live in.
Indeed, He does not discriminate between His servants and He loves them deeply. But we are human … We set the borders, we judge by skin color, we consider that dignity is based on geographical locations. In order to gain more land, we launch wars and use such violence that can displace a whole nation. And in the end, it is these actions that make people like me homeless…
Maybe there is actually a better place to live than our war-torn and devastated countries, but… I wish people could understand how hard and difficult is the way to find a new place to live. And how the smell of alienation on the self-made borders of human beings reaches a refugee! I wish the kindness of people was different, another kind of kindness. I wish that instead of naming one day of the year for refugees, they would have a kind heart like God and would not put a price to what God gave us for free. I wish we were not forced to become refugees …
مرزهای انسان ساخته
راضیه حسینی
خاک، خاک است
و خداوند زمانی که زمین را جایگاه انسان قرار داد، برای آن قیمتی مشخص نکرد
و یا حتی با دستانش خط و مرزی برای زیستن بندگان تعیین نکرد
براستی که او میان بندگانش فرقی نمی گذارد و آنها را عمیقا دوست دارد
اما
انسان است دیگر
خط و مرز میگذارد،
از روی رنگ پوست قضاوت میکند،
شأن و منزلت را بر پایه ی موقعیت جغرافیایی می داند،
برای بدست آوردن خاک بیشتر جنگ و خشونت به راه می اندازد و یک ملت را آواره می کند
و در نهایت عده ای مانند من را بی خانه و کاشانه می سازد
شاید در واقع مکانی بهتر از کشورهای جنگ زده و ویران ما برای زیستن وجود داشته باشد اما
کاش درک این را داشته باشند که برای یافتنِ مکانی جدید که بتوان در آن زندگی کرد،
راهی به چه اندازه سخت و دشوار وجود دارد.
و چه اندازه بوی غریبگی در مرز های خود ساخته ی انسانها به مشام یک پناهنده می رسد
کاش مهربانی این انسانها از جنسی دیگر بود
کاش به جای بر نام کردن یک روز از سال بخاطر یک پناهنده؛
از همان ابتدا، قلبی مهربان مانند خدا داشتند و قیمت بر سر زمین خالق نمی گذاشتند
کاش ما را پناهنده نمی ساختند