by

Mahdia Hossaini

A three-year-old girl, unconscious, lying in the mud outside the Karatepe camp toilet. This is my impression of what happened yesterday at the Karatepe camp.

For several moments, these scenes and the idea of ​​the girl lying where she was found stuck in  my mind. Some news sources report the rape of this girl. But even if there was no rape, which one of you would like to see your three-year-old daughter in this situation? And shame on the day the rape case is proven. The childhood of a little girl which could have been the best days of her life is lost forever in a hell called Karatepe or the former Moria. Until the main reason for this incident and whether or not the rape is proven, the girl and her family will start witnessing the help of various organizations that are now operating there. They will surely give a lot of toys to the girl. Because now they properly understand how vulnerable she is, if it wasn’t for the incident they wouldn’t do anything for her. Definitely, after proving the rape in the next few days, one of the European countries will come forward with pride and loudly announce that they will bring this girl and her family as refugees to their country. “We’ll bring them back home with us, tickets are issued for them already”. After all, they are now among the most vulnerable families, without any doubt, and deserve to be hosted in European countries. But why do not they not realize that this is not the first young child in that camp that went through this experience and it is not the last either. This problem must be solved from the root. The news of Moria is becoming more and more tragic, day after day, which entails that the people who have been kept in these closed camps on the island for a long time are suffering from terrible mental and psychological problems.

The psychological consequences of everything that has happened to the refugees in the camps will affect their lives for years and sometimes forever. Three years have passed since the days I lived in the camp. But sometimes the nightmares of those nights are with me and my family. It is hard for me to imagine the young child and her family. Oh, Politicians you who are always on the scene, who do you want to take the blame for this, this time? Are you going to arrest and imprison the child’s parents, like you did a while ago when a child drowned in the sea, trying to cross the borders? If a rape happened or is often happening, whom will you blame?

For how long are we going to sit and witness all of the horrible events that take place in the Greek camps? Who is to blame for these events? Migrants? A country that does not have the ability to protect and take care of so many migrants? Or the European Commission and the European Union, as a whole, that instead of taking the right decisions, just want to keep the migrants in these godforsaken camps by sending huge sums of money to Greece? And it is only after every tragic event that has taken place that the EU member states each accept a few hundred asylum seekers. If they can prove, without a doubt, that they are vulnerable that is….

مقصر کیست ؟

 ۱۶/۱۲/۲۰۲۰

مهدیه حسینی

دخترکی سه ساله ، بیهوش ، افتاده در گل و لای بیرون از توالتی در کمپ کاراتپه. این تصورات من از حادثه ای است که دیروز در کمپ کاراتپه اتفاق افتاده بود. از دیروز لحظه ای این صحنه ها و تصور دخترک از ذهنم بیرون نمیرود.

بعضی منابع خبری از تجاوز به این دختر خبر می دهند. اما اگر حتی تجاوزی هم رخ نداده باشد ،شما دوست دارید دختر سه ساله تان را با این وضعیت ببینید، و ننگ به روزی که قضیه تجاوز ثابت شود.کودکی دختر بچه که می توانست بهترین روزهای زندگی اش باشد درجهنمی به نام کاراتپه یا همان موریای سابق بر باد رفته است.

تا دلیل اصلی این اتفاق و اینکه تجاوزی رخ داده یا نه ثابت شود ، دختر و خانواده اش شاهد کمک سازمانهای مختلف که حالا به تکاپو افتاده اند ، خواهند بود .حتما برای دخترک اسباب بازیهای فراوانی خواهند داد. همیشه همینطور بوده تا آسیبی نبینی ،برایت کاری نمی کنند .حتما با اثبات تجاوز تا چند روز آینده یکی از کشورهای اروپایی با غرور به میدان خواهد آمد و بلند و رسا اعلام خواهد کرد که ما این دختر وخانواده اش را به عنوان پناهنده به کشور خود می آوریم ،برایشان بلیط صادر می شود . بالاخره حالا جز خانواده های آسیب پذیر قرار گرفته اند و مستحق تقسیم بندی در کشورهای اروپایی هستند . اما چرا نمی خواهید بفهمید که این اولین دختر آن کمپ نبوده و آخرین شان هم نیست .باید این مشکل از ریشه حل شود . اخبار موریا (۲) روز به روز فجیع تر می شود و این بدان معناست که مردمانی که در کمپهای بسته جزیره برای مدت زمان طولانی نگه داشته شده اند با مشکلات روحی و روانی وحشتناکی دست به گریبان هستند.

عواقب روانی تمام اتفاقاتی که در کمپها برای مهاجرین افتاده است تا سالها و بعضاً تا همیشه در زندگی آنها تاثیر خواهد گذاشت . سه سال از روزهایی که در کمپ زندگی می کردم می گذرد،اما هنوز هم بعضی اوقات کابوس آن شبها با من و خانواده ام است .تصور حال دخترک وخانواده اش نیز برایم سخت است.

سیاستمداران همیشه در صحنه ، این بار مسئولیت این اتفاق را به گردن چه کسی می خواهید بندازید؟ آیا باز هم پدر و مادر کودک را دستگیر و زندانی می کنید ؟ اگر تجاوزی رخ داده باشد و یا رخ بدهد چه کسی مقصر آن خواهد بود ؟ تا چه زمانی شاهد اتفاقات وحشتناک در کمپهای یونان خواهیم بود ؟ چه کسی مقصر این وقایع است ؟

مهاجرین ؟ کشوری که توانایی محافظت و رسیدگی به این تعداد از مهاجر را ندارد ؟ یا پارلمان و اتحادیه اروپا که به جای گرفتن یک تصمیم درست ،فقط با فرستادن پولهای هنگفت از یونان می خواهد مهاجرین را در کمپها نگه دارد؟

 و تازه درد آور تر آنجاست که بعد از هر اتفاق تلخی که رخ  می دهد کشورهای عضو اتحادیه اروپا هر کدام چند صد نفری را در صورت آسیب پذیر بودن به پناهندگی قبول می کنند.